TvI - jaargang 14, nummer special, oktober 2019
E.J. Smolders , dr. G.H.J. Wagenvoort
Isavuconazol is een triazoolderivaat dat kan worden gebruikt voor de behandeling van invasieve aspergillose en is qua werkzaamheid vergelijkbaar met voriconazol. Isavuconazol heeft echter een gunstiger toxiciteitsprofiel dan voriconazol. Bij de behandeling van Candida-infecties is geen plaats voor isavuconazol, vanwege de betere werkzaamheid van echinocandinen bij deze infecties. Tevens kan isavuconazol worden gebruikt bij een verdenking op zygomycose, wanneer liposomaal amfotericine B onvoldoende effectief is.
Lees verderTvI - jaargang 14, nummer 5, oktober 2019
C. van Arkel , dr. M.C.A. Wegdam-Blans , drs. A.R. Jansz , drs. P.L.M.L. Wielders , dr. J.M. Fonville
De relatief lange influenza-epidemie van het seizoen 2017–2018 in Nederland werd, in vergelijking met eerdere jaren, gekenmerkt door een ongewoon hoge incidentie van influenza B. Het is bekend dat influenza gepaard kan gaan met ernstige superinfecties met een hoge morbiditeit en mortaliteit. Het absolute aantal superinfecties was hoger in het seizoen 2017–2018 dan in de voorgaande seizoenen, maar gecorrigeerd voor de grootte van de influenza-epidemie was de relatieve incidentie van superinfecties niet ongewoon.
TvI - jaargang 14, nummer special, oktober 2019
Drs. J.B. Buil , prof. dr. B.J. Kullberg , prof. dr. P.E. Verweij
Triazolen vormen de hoeksteen van de behandeling van aspergillose. De toenemende azoolresistentie in Nederland en de verhoogde sterftekans bij patiënten die ondanks resistentie worden behandeld met voriconazol hebben er echter toe geleid dat bij de diagnostiek voor en empirische behandeling van invasieve aspergillose rekening moet worden gehouden met azoolresistentie. Azoolresistente stammen zijn voornamelijk afkomstig uit het milieu, waardoor ook bij patiënten zonder voorbehandeling met azolen rekening moet worden gehouden met resistentie. Indien een Aspergillus fumigatus-stam is geïsoleerd, wordt geadviseerd om op azoolresistentie te screenen of een ‘minimal inhibitory concentration’-test te verrichten. Om de detectie van azoolresistentie bij kweeknegatieve patiënten mogelijk te maken, zijn moleculaire technieken ontwikkeld die op klinisch materiaal direct resistentiemutaties kunnen aantonen. Als gevoeligheid nog niet bekend is, wordt geadviseerd om de behandeling te starten met voriconazol of isavuconazol, in combinatie met liposomaal amfotericine B of een echinocandine. Indien gevoeligheid voor voriconazol vervolgens wordt bewezen, kan worden gede-escaleerd naar voriconazol of isavuconazol. Bij aangetoonde azoolresistentie wordt geadviseerd te behandelen met liposomaal amfotericine B.
Lees verderTvI - jaargang 14, nummer 4, augustus 2019
J. Baan , dr. L. Slobbe
Vandaag de dag komt gele koorts in Europa alleen voor als importziekte bij individuele patiënten. Nog maar enkele eeuwen geleden vond nabij sommige Europese havensteden lokale transmissie van gele koorts plaats na import van besmette muggen vanuit Zuid-Amerika. De vector die voor verspreiding zorgt, de mug Aedes aegypti, was in deze periode ook in delen van Europa gevestigd. Tegenwoordig komt de mug weer voor in delen van Oost-Europa en op Madeira en is hernieuwde vestiging elders in Europa niet onmogelijk, gelet op de huidige klimaatomstandigheden.
Door de uitbraken in de periode 2016–2018 in Brazilië was een stijging waarneembaar van het aantal importgevallen van gele koorts in Europa. In Brazilië bestaat de vrees voor een overgang van de gebruikelijke jungle-transmissiecyclus naar een urbane transmissiecyclus. Dit kan aanleiding geven tot grootschalige epidemieën vanwege een hoge bevolkingsdichtheid en een in sommige steden relatief lage vaccinatiegraad. Voor reizigers naar een gebied waar gele koorts endemisch is, is vaccinatie geïndiceerd, tenzij hiervoor een contra-indicatie bestaat.
(TIJDSCHR INFECT 2019;14(4):129-38)
TvI - jaargang 14, nummer 3, juni 2019
T. van Gorkom , drs. W. Voet , dr. S.U.C. Sankatsing , dr. K. Kremer , dr. S.F.T. Thijsen
De diagnostiek van Lyme-borreliose (LB) is gebaseerd op het aantonen van Borrelia-specifieke antistoffen, maar een positieve testuitslag is geen bewijs voor actieve ziekte. Om actieve LB te kunnen vaststellen is betere diagnostiek nodig. Recentelijk zijn testen ontwikkeld die de activiteit van het cellulaire immuunsysteem meten, maar de klinische validatie van dergelijke testen bij goed gedefinieerde patiëntengroepen ontbreekt. Deze prospectieve studie beschrijft de validatie van een ‘enzyme-linked immunosorbent spot’- (ELISpot-) test voor de diagnose van een actieve Lyme-neuroborreliose. De studie toont aan dat de Borrelia-ELISpot-test correleert met blootstelling aan de Borrelia-bacterie, maar niet kan worden gebruikt voor de diagnose van een actieve Lyme-neuroborreliose.
(TIJDSCHR INFECT 2019;14(3):89-95)
TvI - jaargang 14, nummer 3, juni 2019
B.M. Nijmeijer , prof. dr. T.B.H. Geijtenbeek
De overgang van een virus van de ene gastheer naar de andere wordt virale transmissie of overdracht genoemd. Dit artikel gaat in op de biologische mechanismen die een rol spelen bij de seksuele overdracht van virussen. Hierbij wordt vooral de rol van dendritische cellen besproken, omdat deze immuuncellen verschillende, vaak tegengestelde functies hebben bij seksuele overdracht van virussen. Bij een hiv-1-infectie hebben dendritische cellen een verspreidende rol, terwijl een ander subtype dendritische cel, genaamd Langerhanscel, juist beschermt tegen deze verspreiding. Wanneer sprake is van immuunactivatie, bijvoorbeeld door de aanwezigheid van andere soa’s, verliezen Langerhanscellen hun beschermende rol en versterken zij de verspreiding van het virus. In dit artikel worden tevens strategieën besproken die de seksuele overdracht van virussen tegengaan.
(TIJDSCHR INFECT 2019;14(3):96-102)
TvI - jaargang 14, nummer 2, april 2019
dr. Y. van der Does , dr. P.P.M. Rood , dr. M. Limper , drs. K. Tong Minh , dr. S.C.E. Schuit , dr. C.R.B. Ramakers , prof. dr. P. Patka , prof. dr. E.C.M. van Gorp
De afdeling Spoedeisende Hulp (SEH) is vaak de afdeling waar patiënten met een verdenking op een infectie initieel behandeld worden. Artsen kampen met diagnostische onzekerheid over de etiologie, maar moeten desondanks beslissen of zij antibioticabehandeling willen starten of niet. Dit overzichtsartikel richt zich op nieuwe aanvullende diagnostiek naar bacteriële infecties die beschikbaar is op de SEH. De recente literatuur en nieuwe inzichten over procalcitonine-geleide antibioticatherapie, biomarkers voor virale ziekten TRAIL en IP-10, en toekomstige diagnostische strategieën worden besproken.
Naar boven
