TvI - jaargang 18, nummer 3, september 2023
drs. A.L.J. van Delft , dr. I.N. Vlasveld
Nocardiose is een ziektebeeld met uiteenlopende presentaties. Het wordt in het algemeen beschouwd als een opportunistische infectie, maar meer dan eenderde van de patiënten is immuuncompetent. Herkenning van de ziekte is moeilijk door het gevarieerde klinisch beeld, de diversiteit aan radiologische afwijkingen en de langzame groei. Nocardiose kan bestaan uit een pulmonale, cutane of gedissemineerde vorm. Dit artikel beschrijft een 27-jarige, gezonde monteur van landbouwwerktuigen met een gedissemineerde nocardiose. De diagnose werd gesteld door een positieve kweek met Nocardia paucivorans op een psoas-abces nadat hij een paar maanden daarvoor een langdurig en gecompliceerd beloop van een pneumonie had gehad. Hij werd succesvol behandeld met een langdurige behandeling met cotrimoxazol.
(TIJDSCHR INFECT 2023;18(3):103–7)
Lees verderTvI - jaargang 18, nummer 1, maart 2023
drs. O.A. Welleman , drs. M.E. Nuver , dr. D.S.Y. Ong , drs. G. Prins , drs. K.C. Bokhoven , drs. S. Guillen
Tijdens het hoogtepunt van de eerste COVID-19-golf werd een 20-jarige man opgenomen in verband met respiratoire insufficiëntie en een septische shock met multi-orgaanfalen. In eerste instantie werd gedacht aan een ernstige COVID-19-infectie. Het laboratoriumonderzoek toonde verhoogde ontstekingsparameters, acute nierinsufficiëntie, levertest-en -functieafwijkingen en een lactaatacidose. Op een echo van de hals werd een trombus in de vena jugularis interna gezien en uit de bloed- en puskweek kwamen respectievelijk een Streptococcus anginosus en een Fusobacterium necrophorum. Het syndroom van Lemierre werd gediagnosticeerd. Het syndroom van Lemierre is een zeldzaam, maar potentieel levensbedreigend ziektebeeld. Het komt meestal voor bij gezonde jongvolwassenen na een periode van keelpijn of tonsillitis. Deze casus onderschrijft het belang van de essentie van een brede differentiaaldiagnose, ook in een pandemische setting.
(TIJDSCHR INFECT 2023;18(1):22–6)
Lees verderTvI - jaargang 17, nummer 5, oktober 2022
M.C. Swets MSc, dr. F.P.N. Mollema , dr. I. Cordia , dr. LT. Vlasveld
Een 69-jarige man met prostaatcarcinoom werd behandeld met een prostatectomie, gevolgd door tweemaal radiotherapie. Na meerdere transurethrale interventies werd een osteomyelitis van het os pubis met een uro-pubische fistel aangetoond. Langdurige gerichte antibioticabehandeling in combinatie met een debridement van geïnfecteerd bot en cystectomie met reconstructie volgens Bricker leidde tot herstel. Deze casus beschrijft het belang van adequate diagnostiek om de diagnose met zekerheid te stellen, gerichte antibioticabehandeling te kunnen geven en onderscheid te maken met osteitis pubis, osteonecrose en (hematogene) osteomyelitis/artritis.
(TIJDSCHR INFECT 2022;17(5):181–7)
Lees verderTvI - jaargang 17, nummer 5, oktober 2022
K.J.M. van Bergen BASc, K. Scheltens , dr. R. Castel , dr. M.A.H. Braks , dr. A. Hofhuis , dr. R.C. Akkers , dr. M.D. Levin , drs. D.H. Spaan , dr. H.J. Vermeer , drs. E.B. Fanoy
Dit artikel beschrijft een casus van een reiziger die terugkeerde uit Sierra Leone met een Plasmodium ovale-infectie, ondanks profylaxe met atovaquon/proguanil (AP). AP-profylaxe wordt veel voorgeschreven voor de preventie van chloroquineresistente malaria. AP is bij een P. ovale-infectie alleen werkzaam op de schizonte bloedvormen, maar niet tegen latente hypnozoïeten in de lever. Deze casus illustreert het risico van het oplopen van een P. ovale-infectie ondanks profylaxegebruik bij reizigers uit gebieden waar malaria endemisch is.
(TIJDSCHR INFECT 2022;17(5):175–80)
Lees verderTvI - 2022, nummer 4, september 2022
dr. M.G. Caris , dr. J. de Metz , drs. H.F.J. Thiesbrummel , dr. L.J. Wammes , J.E. Stalenhoef
Strongyloïdiasis wordt veroorzaakt door Strongyloides stercoralis, een nematode die wordt overgedragen via contact met besmette aarde en die endemisch is in de (sub)tropen. Hoewel de meeste chronische Strongyloides-infecties asymptomatisch blijven door een proces dat gereguleerde auto-infectie wordt genoemd, kan er disregulatie optreden wanneer geïnfecteerde individuen immuungecompromitteerd raken. Dit kan leiden tot een hyperinfectie of gedissemineerde infectie die een zeer hoge mortaliteit kent. Dit artikel beschrijft een casus van een 51-jarige man die 42 jaar na zijn emigratie vanuit Suriname een fatale gedissemineerde Strongyloides-infectie ontwikkelde tijdens een behandeling met prednison voor een reuscelarteriitis. Hoewel sterk wordt aanbevolen om patiënten uit endemische gebieden voor de start van immuunsuppressiva te screenen op Strongyloides, is dat in deze casus helaas niet gebeurd.
(TIJDSCHR INFECT 2022;17(4):141–5)
Lees verderTvI - jaargang 17, nummer 3, juni 2022
drs. L.K. van Vugt , drs. Nathalie van der Moeren , drs. R.G. Bentvelsen , dr. J.J. Verweij , drs. R.B. Fiets , drs. P. van Wijngaarden
Schistosomiasis is een tropische worminfectie met een variabele presentatie. In Nederland zien artsen de infectie voornamelijk bij reizigers uit endemische gebieden. Schistosomiasis wordt behandeld met het anthelminthicum praziquantel. Schistosomiasis kan, wanneer het niet wordt behandeld, evolueren tot een chronische infectie. Aangezien het merendeel van de patiënten geen symptomen ontwikkelt ten tijde van een acute infectie, kan screening naar chronische schistosomiasis in risicopopulaties verstandig zijn. Van de chronische infecties ontwikkelt 10% zich tot hepatoliënale schistosomiasis, die zich kenmerkt door niet-cirrotische portale hypertensie, splenomegalie en hypersplenisme. Hepatoliënale schistosomiasis kent door het ontstaan van varicesbloedingen een hoge mortaliteit in een jonge patiëntenpopulatie. Deze casus beschrijft een jonge patiënt met een pancytopenie, waarbij systematische analyse uiteindelijk leidde tot de diagnose hepatoliënale schistosomiasis voor het ontstaan van varicesbloedingen.
(TIJDSCHR INFECT 2022;17(3):97–102)
Lees verderTvI - volume 17, nummer 2, april 2022
drs. E.M. van den Bos , dr. L.E.M. Oosten , dr. A.H.E. Roukens
Een schimmelinfectie is een zeldzame, maar ernstige complicatie bij patiënten met hematologische maligniteiten. Bij chronische lymfatische leukemie (CLL) is het risico daarop normaal gesproken relatief laag, maar behandeling met ibrutinib, een Bruton-tyrosinekinaseremmer, blijkt dit risico te verhogen. Dit artikel beschrijft een 65-jarige CLLpatiënte met een auto-immuunhemolytische anemie, een idiopathische trombopenie en een hypogammaglobulinemie. Binnen 2 maanden na de start van een behandeling met ibrutinib en prednison vanwege haar tweede recidief-CLL kreeg zij last van koorts en verwardheid. Dit bleek te berusten op een pulmonale en cerebrale aspergillose. De patiënte werd succesvol behandeld met voriconazol. Het mechanisme waarmee ibrutinib patiënten vatbaar maakt voor schimmelinfecties is nog niet geheel opgehelderd, maar lijkt te berusten op een disfunctie van neutrofiele granulocyten. Ondanks deze potentieel ernstige complicatie is er nog geen duidelijke aanbeveling over het geven van antischimmelprofylaxe. Met name van belang blijven alertheid op opportunistische infecties en het tijdig verrichten van de relevante diagnostiek.
(TIJDSCHR INFECT 2021;17(2):62–7)
Lees verder
