Articles

Rhino-orbitale mucormycose bij een jonge vrouw met diabetes mellitus

TvI - jaargang 12, nummer 5, oktober 2017

dr. S. Boerma , dr. R.A.G. Huis in ’t Veld , dr. J.C. Dutilh , dr. J. Bouwhuis , dr. A.B. Rinia , dr. Th.L. Ponsioen , dr. J. te Rijdt

SAMENVATTING

Mucormycose is een zeldzame opportunistische schimmelinfectie en kent een hoge mortaliteit van 30–70%. De rhino-orbito-cerebrale variant, klassiek gezien bij de ontregelde diabetespatiënt, kent een snel progressief beloop. De diagnose wordt gesteld middels direct microscopisch onderzoek, kweek en histopathologie. Directe microscopie is van belang voor onmiddellijke detectie van schimmeldraden en snelle start van de behandeling, waardoor de overlevingskans verbetert. De behandeling bestaat uit een combinatie van systemische antifungale therapie, chirurgisch débridement en behandeling van de onderliggende aandoening. Wij presenteren een casus van een 18-jarige patiënte met slecht ingestelde diabetes mellitus die met acute blindheid van het rechteroog op de afdeling Spoedeisende Hulp kwam. Een CT-scan toonde een sluiering van de sinus ethmoïdalis waarvoor direct een endonasale ethmoïdresectie werd verricht. Direct microscopisch onderzoek van het verkregen débris toonde schimmeldraden; bij de verdenking op een mucormycose-infectie werd gestart met intraveneus amfotericine B. Ondanks herhaaldelijk chirurgisch débridement bestond er progressie van het ziektebeeld, waarvoor werd gestart met combinatie van amfotericine B met intraveneus micafungine. Uiteindelijk kon exenteratie van het rechteroog niet worden voorkomen. Patiënte werd in totaal zes weken behandeld met liposomaal amfotericine B en micafungine, waarna posaconazol oraal voor een duur van zes maanden werd gegeven.

(TIJDSCHR INFECT 2017;12(5):167-72)

Lees verder

Een acute bacteriële thyreoïditis

TvI - jaargang 12, nummer 3, juni 2017

dr. S. Boerma , dr. P.H.P. Groeneveld

SAMENVATTING

Een acute bacteriële thyreoïditis is een zeldzame, mogelijk levensbedreigende infectie. Vaak ontstaat de infectie per continuitatem, maar het kan ook via hematogene of lymfogene verspreiding ontstaan. De meest voorkomende verwekkers zijn Staphylococcus aureus en anaerobe bacteriën. Escherichia coli als verwekker is uiterst zeldzaam. Wij beschrijven een casus van een patiënte met een Escherichia colithyreoïditis, ten gevolge van hematogene verspreiding bij een urosepsis. De diagnose van een acute bacteriële thyreoïditis werd gesteld middels echogeleide naaldaspiratie en kweek. De bloed- en urinekweken waren allen positief voor een Escherichia coli met hetzelfde gevoeligheidspatroon. Hierna werd de empirische behandeling bestaande uit amoxicilline/clavulaanzuur (Augmentin) en gentamicine gewijzigd in ciprofloxacin. Klinische verbetering is binnen 48–72 uur na start van de behandeling te verwachten. Aanwezige abcessen dienen chirurgisch te worden gedraineerd. De prognose is afhankelijk van een snelle herkenning en behandeling. Onbehandeld bestaat er een mortaliteit van 12% of hoger.

(TIJDSCHR INFECT 2017;12(3):79-83)

Lees verder